---
In sardu tenimus sa paràula "
safata" (s.f.) chi benit dae su catalanu "
safata" (def. de su DCVB: Plat molt planer, de metall, per a portar dolços, licors o altra cosa fina). In sardu tenet su matessi valore de su catalanu, e currispondent a s'italianu "
vassoio" e a su castiglianu "
bandeja".
In carchi pronùntzia sarda locale, su faeddu est "
salfata,
sarfata".
Su faeddu catalanu benit dae s'àrabu "safaṭ" o tràmite su castiglianu
"azafate", dae s'àrabu ispànicu
*assafáṭ, e custu dae s'àrabu clàssicu
"
safaṭ" 'canastillo'.
In ispagnolu tenet su matessi valore, pagu prus o mancu: "Canastillo, bandeja o fuente con borde de poca altura, tejidos de mimbres o hechos de paja, oro, plata, latón, loza u otras materias, RAE".
Tando, sigomente tenimus giai unu faeddu oramai bene prantadu in sardu, sende chi benit dae su catalanu, non b'at bisòngiu perunu de impreare s'italianismu reghente "vassoju". Mègius "safata".
---
d.corràine
Nessun commento:
Posta un commento